Furosemid - dawkowanie, zastosowanie, opis leku (2024)

Furosemid jest stosowany u dzieci i dorosłych w leczeniu obrzęku płuc, mózgu, obrzęków wynikających z niewydolności krążenia, niewydolności wątroby oraz ostrej lub przewlekłej niewydolności nerek. Wskazaniem do stosowania furosemidu u dorosłych jest nadciśnienie tętnicze, najczęściej w leczeniu skojarzonym z innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi.

Przeciwwskazaniem są nadwrażliwość na furosemid, uczulenia na sulfonamidy, okres karmienia piersią, hipowolemia (znaczne zmniejszenie objętości krwi krążącej), stan śpiączki wywołany encefalopatią wątrobową. Furosemidu bewzględnie nie należy stosować u osób odwodnionych, z obniżonym poziomem potasu (hipokaliemia) i/lub sodu (hiponatremia) w surowicy krwi, w przypadku skąpomoczu/bezmoczu, w zatruciu związkami nefrotoksycznymi lub hepatotoksycznymi.

Przy stosowaniu furosemidu przez dłuższy czas należy odpowiednio często kontrolować stężenie elektrolitów w surowicy (zwłaszcza potasu), mocznika, kreatyniny, równowagę kwasowo-zasadową, a także stężenie kwasu moczowego (głównie u osób z dną moczanową i hiperurykemią).
Należy zachować szczególną ostrożność, gdy współistniejącechoroby i inne stosowane leki mogą powodować niedociśnienie i wystąpienie objawów, takich jak zawroty głowy, omdlenia, zaburzenia świadomości.
U pacjentów z utrudnionym odpływem moczu może wystąpić ostre zatrzymanie moczu.
Należy kontrolować masę ciała, aby spadek masy nie był większy niż 1 kg na dobę, ponieważ znaczne odwodnienie może prowadzić do powikłań zakrzepowo-zatorowych.
Szczególną uwagę należy zwrócić na pacjentów z niewydolnością nerek.
Zalecanajest jednoczesna podaż potasu (szczególnie u osób z encefalopatią wątrobową), aby zapobiec nadmiernej hipokaliemii.
Diabetycy powinni częściej kontrolować poziom cukru we krwi, ze względu na możliwe zaburzenia gospodarki węglowodanowej.
Zastosowanie furosemidu u noworodków niesie ryzyko wystąpienia kamicy nerkowej iprzetrwałego przewodu tętniczego Botala.
Jednoczesne stosowanie leków ototoksycznych może nasilać objawy takie jak zawroty i szumy uszne.
Należy rozważyć korzyści i ryzyko wynikające z łącznego stosowania furosemidu i risperidonu, ze względu na doniesienia o zwiększonej śmiertelności w tej grupie pacjentów.

Spożywanie produktów zawierających w składzie lukrecję może prowadzić do groźnej hipokaliemii (zubożenia organizmu w potas), która objawia się skurczami, zaburzeniami pracy serca i ogólnym osłabieniem organizmu. W skrajnych przypadkach może doprowadzić do zatrzymania krążenia.

Nie należy łączyć furosemidu i alkoholu ze względu na wzrost ryzyka znacznego spadku ciśnienia tętniczego.

Furosemid może nadmiernie obniżyć ciśnienie tętniczei wywołać zawroty głowy,zaburzenia widzenia i koncentracji, co wpływa na zdolność prowadzenia pojazdów. Należy indywidualnie ocenić wpływ leku na pacjenta.

Furosemid może powodować reakcje nadwrażliwości na światło.

Furosemid w ciąży jest dozwolony tylko do krótkotrwałego stosowania, gdy korzyścidla matki przewyższają ryzyko uszkodzenia płodu. W przypadku kobiet ciężarnych stosujących furosemid konieczne jest częste monitorowanie płodu.

Furosemid hamuje laktację, dlatego jego stosowanie w okresie karmienia piersią jest przeciwwskazane.

W badaniach przeprowadzonych na zwierzętach nie stwierdzono toksycznego wpływu furosemidu na płodność.

Działania niepożądane zostały podzielone ze względu na częstotliwość występowania u pacjentów. (Klasyfikacja MdDRA)

Skutki uboczne występujące po podaniu furosemidu dożylnie lub domięśniowo są takie same, jak w przypadku podania doustnego.

Nasilenie objawów przy przedawkowaniu furosemidu zależy od stopnia utraty elektrolitów i płynów. Do objawów przedawkowania należą silne niedociśnienie (w skrajnych przypadkach prowadzące do wstrząsu), uczucie zmęczenia, zakrzepica, drgawki, uszkodzenie nerwów obwodowych oraz ostra niewydolność nerek

Miejscem działania furosemidu jest wstępujący odcinek pętli nefronu, gdzie dochodzi do blokowania transportera jonów potasowych, sodowych i chlorkowych, co prowadzi do hamowania zwrotnego wchłaniania jonów chlorkowych i w efekcie powoduje zwiększenie wydalania jonów sodowych i wtórnie wody. Furosemid dodatkowo zwiększa wydalanie jonów potasowych, magnezowychoraz fosforanowych. Zmniejszeniu ulega wydalanie kwasu moczowego.
Działanie przeciwnadciśnieniowe wynika ze zmniejszenia objętości krwi krążącej i w związku z tym ze zmniejszenia rzutu serca.
U niektórych pacjentów może dochodzić do zwiększenia stężenia glukozy w surowicy krwi.

Po podaniu doustnym furosemid wchłania się w przewodzie pokarmowych w 60-70%. Wchłanianie może ulec zmniejszeniu na skutek przyjęcia leku razem z pokarmem i u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek. Działanie moczopędne pojawia się po 30-60 minutach od podania i trwa przez 6-8 h. Widoczne efekty działania przeciwnadciśnieniowego występują po kilku dniach terapii.

Furosemid wiążę się w około 95-99% z białkami surowicy. Objętość dystrybucji wynosiVd = 0,15 l/kg. Lek przenika przez barierę łożyskową oraz do mleka matki.

Furosemid jest metabolizowany w nerkach i w mniejszym stopniu w wątrobie (10%). Główne metabolity to aktywny farmakologicznie glukuronidfurosemidu orazkwas 4-chloro-5-sulfamoiloantranilowy.

Furosemid wydalany jest głównie przez nerki w niezmienionej postaci. Pozostała część leku wydalana jest z kałem i żółcią. Okres półtrwania w fazie eliminacji wynosi 1-1,5 h, ale może ulec wydłużeniu do 24 h w przypadku ciężkiej niewydolności nerek. Pacjenci w podeszłym wieku i z zaburzeniami wątroby również mogą wymagać zmiany dawkowania, ze względu na wolniejszą eliminację leku.